" Jeśli na ulicach Grenady spotkasz żebrzącego ślepca, daj mu podwójną jałmużnę, ponieważ cierpi tak bardzo, nie mogąc oglądać jej piękna".  W myśl tego hiszpańskiego przysłowia przybyliśmy do miasta. 

Grenada położona wzdłuż rzeki Genil, gdzie dopływ Darro oddziela wzgórze Sacromonte oraz Albaicin od Alhambry. Uwodzi stopniowo swoim pięknem turystę, ukazując niezapomniane krajobrazy niektórych dzielnic. Wisienką na torcie, zdaje się być Alhambra przyciągająca tłumy odwiedzających.  Na mieście ogromne piętno wywarła przede wszystkim arabska przeszłość. Która w przeciwieństwie do innych andaluzyjskich miast tutaj jest bardzo bogata oraz trwała przez wiele stuleci.

Dziś Grenada pozostaje nie tylko atrakcją turystyczną, ale nowoczesnym miastem uniwersyteckim i współczesnym ośrodkiem intelektualnym Andaluzji. 

Alhambra - świadectwo minionej wspaniałości i przepychu

 

Zwiedzanie tego miejsca warto zarezerwować wcześniej, kupując bilet. Na szczęście można tego dokonać on line. Na miejscu bilety są zwykle wyprzedane, obowiązuje tutaj, ściśle przestrzegany limit zwiedzających na każdy dzień, a miejsce to cieszy się ogromną popularnością i jest odwiedzane przez każdą zorganizowaną wycieczkę.

Bilet kupujemy do trzech głównych części. Alcazaba, Pałace Nasrydów- z ogrodami Partal oraz Generalife.  Tutaj uwaga! Do Pałacu Nasrydów należy wejść o wyznaczonej na bilecie godzinie (tolerancja do 30 minut). Resztę obiektu można zwiedzać o dowolnej porze. Wstęp wolny jest do Pałacu Karola V oraz muzeum Alhambry. Wędrując na wzgórze od strony parku, towarzyszyć nam będą obsadzone drzewa kasztanowców, czy platanów.

Wrzucam link do sprzedaży biletów, zaznaczone na czerwono daty sugerują, że w tych dniach już nie jest możliwe zwiedzanie obiektu:

http://apc.ticketmaster.es/nav/landings/es/mucho_mas/entradas_alhambra/entradas.html

Czym jest Alhambra, że wzbudza takie zainteresowanie?

 

Usytuowana na szczycie Czerwonego Wzgórza- Sabika, króluje nad miastem, a ośnieżone góry Sierra Nevada są jej niezwykle efektownym tłem. Surowe i potężne mury obronne nie zdradzają piękna, jakie kryje we wewnątrz. Jedna z najważniejszych budowli, oraz najwspanialszy przykład sztuki Islamu w Europie. Wyniosła, dumna i wieczna. Kształtem przypomina statek. Na dziobie odnajdziemy Alcazaba, ukierunkowana w stronę miasta, do którego brzegów nigdy nie dopłynie.

Jak podają źródła kompleks ma około 13ha i otoczony jest przez 2200m murów. Pierwotnie liczył 30 wież, nie wszystkie się zachowały do dzisiaj. Stworzona na przestrzeni trzech wieków muzułmańskiego panowania, rozbudowywana przez chrześcijan, praktycznie do naszych czasów.

Ten kompleks zamkowo- pałacowy zachwyca turystę bogactwem ornamentyki, symboliki oraz przepychem.

Co znajdziemy wewnątrz?

 

Alcazaba, twierdza na zachodnim krańcu Alhambry. Najstarsza, najbardziej pomijana i najmniej spektakularna część kompleksu. W większości w ruinie, na placu można odszukać dawne budynki np. arabskie łaźnie. Dobrze zachowały się potężne wieże: Wieża Hołdu, Wieża Straży, Wieża Prochowa, Wieża Sułtanki oraz Pęknięta Wieża.

Brama Wina przyjmuje się, że nazwa zapożyczona została od wolnego od podatku targu wina, który odbywał się tutaj od roku 1554. zbudowana przez Mohommeda, sądząc po pomieszczeniu z nieosłoniętymi oknami nad otworem bramy  nie miała charakteru obronnego. Łuk triumfalny oraz kwadratowy rzut wskazuje na projekt upamiętniający zwycięstwa Mohammeda V.

Pałac Karola V kontrowersyjna w odbiorze budowla, jedni obwiniają ją o zaburzoną architektoniczną harmonię kompleksu, inni wychwalają za doskonały przykład renesansowego pałacu poza Włochami. Monumentalny znak zwycięstwa chrześcijaństwa, którego budowę zlecił Karol V w 1526 roku, gdyż chciał posiadać swoją rezydencje na terenie Alhambry. Niestety wiązało się to z wyburzeniem fragmentów mauretańskiego pałacu. Palacio de Carlos V imponuje rozmiarem. Dwukondygnacyjna fasada zewnętrza utrzyma w stylu wczesnego renesansu toskańskiego, ponadto na dole kamienie, a u góry pilasty. Na fasadzie licznie znajdują się pierścienie z brązu, umocowane w paszczach lwów lub dziobach orłów, które to służyły do wiązania koni. Okrągłe Patio o wysokości 30 metrów i  średnicy 42 metry charakteryzuje się dość prosto. Wewnętrzny dzieciniec otoczony jest dwupiętrową galerią z ponad 30 kolumnami w porządkach doryckim i jońskim. Znajdziemy tutaj dwa muzea: Museo Alhambra oraz Museo de Bellas Artes- Muzeum Sztuk Pięknych. 

wewnętrzny dziedziniec

Pałace Nasrydów to najwspanialszy kompleks budowli w całej Alhambrze. Wewnętrzne dziedzińce oraz otaczające je salony wprawiają w zachwyt. Harmonia, gra świateł i cieni, bogata ornamentyka, kolorowa ceramika, cytaty z Koranu.

Na Pałac składają się połączone ze sobą trzy kompleksy, gdzie każdy miał inne przeznaczenie:

Mexuar- najbardziej ucierpiał podczas przebudów inicjowanych przez królów chrześcijańskich. Przez przystosowanie do nowych zadań zaszły znaczne zmiany oryginalnego wyglądu. Tutaj znajdziemy m.in. Salę Mexuaru połączoną ze Złotym Pokojem, Dziedziniec Machuca z cyprysami, Salę Modlitwy. Ponadto południowa ściana Cuarto Dorado (Złotej Komanty) to najwybitniejsze dzieło sztuki budowlanej nasrydzkiej. Jest aż do cokołu zdobionego barwnymi azulejos oraz do obramowania drzwi całkowicie pokryta filigranową sztukaterią o złotym kolorze. Ściana podniesiona jest o trzy stopnie.
Mexuar służył mauretańskim władcom do celów handlowych, a także sądowniczych.

inskrypcje nad płytkami ceramicznymi - osobliwość dekoracji pomieszczeń Alhambry

Sala Modlitw

Patio Cuarto Dorado

Comares- ta część z Salą Ambasadorów, zwaną również Salą Tronową to najważniejsza część zabudowań Alhambry. Wyważone proporcje oraz proste linie napełniają dziedziniec dostojnością. W centrum dziedzińca znajduję się prostokątny basen, który otoczony jest roślinami, stąd jego nazwa - Dziedziniec Mirtów.

Dziedziniec Mirtów

Sala Ambasadorów

Trzecim kompleksem wchodzącym w skład Pałaców Nasrydów jest Pałac Lwów. Było to centrum prywatnej rezydencji sułtana, tutaj znajdowały się pomieszczenia dla kobiet. Swoją nazwę zawdzięcza fontannie wspartej na kamiennych posągach lwów w liczbie 12. Do dziedzińca przylegają Sala de los Reyes ( Sala Królów), Sala de dos Hermanas- Sala dwóch Sióstr oraz Sala dos los Abencerrajes.

Sala Królów

mukarnasy

Sala de los Abencerrajes

Sala Dwóch Sióstr

Partal to kolejna część Alhambry, składający się z niewielkich tarasów, które dostosowane do spadku terenu utworzyły kaskadowe ogrody. W skład wchodzi Wieża Dwórek z przyległymi zabudowaniami, mały meczet, wiele ruin mieszkalnych, pałaców, pozostałości ulic i cystern. Obecnie nazwa ta rozszerzona została na cały obszar bliski Dziedzińcowi Lwów. 

Wiązy i cyprysy konkurują z wieżą kościoła Matki Boskiej, który wznieśli chrześcijanie w miejsce meczetu. 

Generalife ogrody oraz pałac letni położone są na Wzgórzu Słonecznym. Tutaj wypoczywali arabscy władcy. Centralnym punktem pałacu jest Patio z tryskającymi fontannami wzdłuż podłużnego basenu. Ogrody są pełne cyprysów, palm, róż. Muzułmański ogród cieszył wszystkie zmysły. Jego kwiaty- wzrok, ich zapach- węch, na słuch oddziaływał dźwięk przepływającej wody, a o zmysł smaku i dotyku dbały owoce rosnące na drzewach, które były podawane konsumpcji podczas spacerów.

Patio de la Acequia- centralny punkt letniej rezydencji władców

Dodaj napis

owoce granatu

 Dziedziniec Cyprysu

Flamenco- tylko tutaj najprawdziwsze.... 

Naprzeciwko Alhambry w dzielnicy Sacromonte, w grotach na wzgórzu, mieszkają andaluzyjscy Cyganie. I to tutaj właśnie, w wielu miejscach- jaskiniach, służących jako domy, bądź lokale można zobaczyć i usłyszeć spektakl flamenco z muzyką na żywo. Warto to przeżyć, zjednoczenie osoby tańczącej z dźwiękami gitary, rytmem stukotu obcasów i klaszczących dłoni, śpiewem oraz spontanicznym okrzykiem ole.

 

Czym jeszcze zaskoczy nas Granada? 

Z cygańską dzielnicą, graniczy Albaicin. Pnące się w górę, bardzo wąskie uliczki tworzą swoisty labirynt. Wzdłuż nich stoją pobielane domy. Znajduję się tutaj punkt widokowy na Alhambrę- Mirador de San Nicolas- zjawiają się tutaj tłumy, szczególnie podczas zachodu słońca, kiedy mury Alhambry nabierają pomarańczowo- czerwonego koloru.

W tej arabskiej dzielnicy działały 23 meczety, które ustąpiły miejsca chrześcijańskim świątyniom. Po 500 letniej przerwie otwarto w 2003 roku Wielki Meczet w Granadzie, położony w Plaza San Nicolas, w sąsiedztwie Albaicin. Meczet składa się z trzech elementów: Ogrodów, Sali Modlitw oraz Centrum Studiów Islamskich, z różnorodnym programem wykładów, kursem języka arabskiego. Można również usłyszeć nawołującego muezina do modlitwy.

Wyjeżdżając z miasta warto też udać się w kierunku Sierra Nevada, tym bardziej, że jest możliwy wjazd samochodem na wysokość 2500 tysięcy metrów nad poziomem morza, widoki imponujące. Nasza wypożyczona Panda z lekką zadyszką pokonuje wjazd. Znajduje się tam parking, ośrodek informacyjny, hotel, a także obserwatorium astronomiczne. Aura i otaczają temperatura drastycznie spadają w dół, spod ośrodka można wsiąść w bus, który wspina się po stromo wijących serpentynach na wysokość 3100, dalej dostaniemy się już tylko pieszo. Najpierw asfaltowa droga, zmieniająca się w gruntową, a dopiero później ścieżka górska. Szczyt Mulhacen 3479 n. p. m. pozwala dostrzec (przy dobrej pogodzie) marokańskie góry Rif. Nas zwyciężyła mgła.

Granada dla swojego turysty przygotowała jeszcze łaźnie arabskie, muzeum jaskiń Sacramonte, gdzie możemy zobaczyć, jak wyglądało życie w grotach cztery wieki temu, późnogotycką Kaplicę Królewską, Katedrę, a także wiele sympatycznych lokali gastronomicznych. Kończymy ten post innym hiszpańskim powiedzeniem "Quien no ha visto Granada, no ha visto nada- Kto nie widział Grenady, ten nic nie widział... "

MM.