Dzięki hiszpańskiemu mercado (targ) możesz przenieść się, jak za pomocą magicznej różdżki, na kontynent Ameryki Południowej czy Środkowej i przypomnieć sobie smak tamtejszych owoców. To także wspaniała okazja do pierwszej degustacji tajemniczo brzmiących, ujmujących kolorami wytworów natury. Przedstawiam kilka z nich. 

Pitahaya

Pitahaya

 

O jej istnieniu dowiedziałam się w Meksyku. Jej piękny wygląd przykuwa uwagę. Pitahaya jest owocem z gatunku kaktusów i występuje głównie w Ameryce Środkowej, gdzie nie brakuje suchego klimatu. Co ciekawe Pitahaya kwitnie tylko jedną nocą kilka razy do roku. Jej owoce występują pod wieloma innymi nazwami: w Polsce mówi się o niej Pitaja, smoczy owoc czy truskawkowa gruszka, a w Meksyku nazywana jest Królową Nocy. 

różne odmiany Pitahaya

Jest kilka odmian tego owocu: intensywnie różowa po przekrojeniu ma skórkę różową z białym miąższem;

Pitahaya z Kostaryki to różowa skórka i po przekrojeniu także różowy miąższ oraz żółta Pitaja, gdzie skórka jest żółta a miąższ biały. 

Pitahaya gotowa do spożycia

Ten soczysty owoc wystarczy przekroić na pół i wyjadać łyżeczką. Można też kupić gotową do spożycia porcje, jak na zdjęciu. Najlepiej smakuje schłodzona. Przypomina trochę morelę, trochę kiwi, trochę nie wiadomo co, dlatego najlepiej ją spróbować! Mi smakowała żółta, oraz czerwona. Można ją skropić sokiem z limonki. Niezależnie od kolorów lista jej właściwości zdrowotnych jest przekonująca, źródło witaminy C oraz doskonały antyoksydant. 

Higos Chumbos 

Opuncja figowa, to kolejne z gatunków owoców kaktusa. Uprawiana w Ameryce Środkowej i Południowej. A najbardziej w Meksyku. Aztekowie uważali roślinę za świętą, a do Europy przybyła dzięki wyprawom Krzysztofa Kolumba. Z wyglądu przypomina dużego zielonego ziemniaka z malutkimi kolcami, które uprzykrzają jej obieranie. Warto założyć rękawice by dostać się do soczystego i słodkiego miąższu, który jest jadalny. Występuje także pod nazwą figi indyjskiej, czy kaktusowej. Dlaczego warto ją spróbować będąc w Hiszpanii? Bo jest źródłem wapnia, fosforu i witaminy C, dobrze smakuje i niestety sporadycznie tylko dociera do Polski. 

Higos Chumbos oraz Guayabas obok siebie

Guayabas 

Gujawa. Wygląda mało egzotycznie, przypomina jabłko lub gruszkę. W środku różowy miąższ, niczym jak arbuzowy. Jej ojczyzną jest oczywiście Ameryka Środkowa, północna część Ameryki Południowej i Wyspy Karaibskie. Nazywana także: gruszla, guawą, czy gojawą. To źródło witaminy C, antyoksydantów, ale i kwasu foliowego. Bardzo wskazana dla kobiet w ciąży bądź planujących potomstwo w najbliższym czasie.

Cherimoya

 

Chociaż flaszowiec peruwiański pochodzi z Ameryki Południowej, to bez trudu kupimy go w Hiszpanii, bowiem uprawia się w go Andaluzji. Kiedy jadłam go po raz pierwszy, nie przyszło mi na myśl, że będę kiedyś pisać bloga i o nim opowiadać. Co mnie skłoniło? Chyba głównie krążące opisy smaków. Blogerzy zaczęli porównywać owoc do smaku bitej śmietany z truskawkami zaczęłam łapać się za głowę. Smak tego owocu jest jedyny i niepowtarzalny. Zapewne dlatego tak ciężko go określić. Zachęcam do degustacji. Najlepszy jest schłodzony, przypomina lody. A moje kubki smakowe, może zbyt mało wyrachowane, wyczuwały kremową, budyniową konsystencję, połączoną z cytrusem, wanilią, może gdzieś gruszką. Je się go podobnie jak inne owoce z tej półki, wystarczy przekroić i wyjadać łyżeczką. Uciążliwe wydają się być jedynie pestki. Czerimoja to bomba witaminy C i B6.

Oczywiście to zaledwie wierzchołek góry lodowej owoców dostępnych w Hiszpanii. Owocowa mapa tego kraju jest zdumiewająca, a przy okazji pokazuje jak skromne są nasze, polskie skrzynki na bazarach.

Jedzcie, próbujcie i cieszcie się z nieziemskich smaków! Tym bardziej, że Hiszpanie przygotowują swoje owoce do natychmiastowej konsumpcji. Przy okazji Macedonia znaczy sałatka owocowa, a nie nazwę kraju Europy, bo pytaliście! Que aproveche! 

MM. 

Tak prezentują się hiszpańskie stoiska z owocami